Φτάνω στο γραφείο σήμερα χωρίς ιδιαίτερη όρεξη για δουλειά, νυσταγμένος μάλλον ακόμη. Είναι βλέπεις οι πρώτες μέρες μετά από την ξεκούραστη παύση των χριστουγεννιάτικων διακοπών και καθώς φαίνεται δεν έχω προσαρμοστεί ακόμη. Έτσι νωχελικά κάνω, ωστόσο, την ανέλπιστη προσπάθεια να μπω σιγά σιγά στο κλίμα. Ανοίγω το φυλλομετρητή που με οδηγεί στην αρχική με τα νέα της εταιρείας. Ανάμεσα σε ενδιαφέροντα τεχνικά νέα, βρίσκουν θέση τελευταία, ομολογουμένως συχνά, και ενημερώσεις ως προς την εταιρική κοινωνική ευθύνη και τη συνακόλουθη δράση. Και εκεί έρχεται να μου τραβήξει την προσοχή ένα άρθρο που τιτλοφορείται ως "Die Gesichter des Krieges im Blick" ("Τα πρόσωπα του πολέμου στο επίκεντρο"). Μια σύντομη εισαγωγή και ένας σύνδεσμος με οδηγεί κατευθείαν σε βίντεο από παρουσίαση κάποιου συναδέλφου του ευρύτερου ομίλου στο πλαίσιο των σχετικών event που διοργανώνονται για να ακουστούν ενδιαφέρουσες ιδέες.
Ένας τύπος με πολύ καλή ευχέρεια λόγου στα αγγλικά για μη φυσικό ομιλητή ξέρει να σε κερδίσει με τον τρόπο που κάνει την παρουσίασή του. Τελικά πρόκειται για ένα μάνατζερ του τμήματος διεθνούς marketing που κάτι λέει για αναζήτηση νοήματος στη ζωή, περνά μέσα από την ειρήνη και ευημερία που έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε στην Ευρώπη, για να φτάσει εν τέλει σε εμπόλεμες περιοχές. Το υλικό που χρησιμοποιεί στις διαφάνειές του προέρχεται από τις διακοπές που προτιμά να κάνει την τελευταία δεκαετία όχι σε εξωτικούς επίγειους παραδείσους, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Ένας τύπος με πολύ καλή ευχέρεια λόγου στα αγγλικά για μη φυσικό ομιλητή ξέρει να σε κερδίσει με τον τρόπο που κάνει την παρουσίασή του. Τελικά πρόκειται για ένα μάνατζερ του τμήματος διεθνούς marketing που κάτι λέει για αναζήτηση νοήματος στη ζωή, περνά μέσα από την ειρήνη και ευημερία που έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε στην Ευρώπη, για να φτάσει εν τέλει σε εμπόλεμες περιοχές. Το υλικό που χρησιμοποιεί στις διαφάνειές του προέρχεται από τις διακοπές που προτιμά να κάνει την τελευταία δεκαετία όχι σε εξωτικούς επίγειους παραδείσους, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Βρίσκει τρόπους να καταφτάνει σε εμπόλεμες περιοχές όπου αποτυπώνει με το φακό του από κοντά τους πραγματικούς πρωταγωνιστές επί σκηνής ή στα παρασκήνια του δράματος που καλούνται να βιώσουν. Σκληρές εικόνες, αποκρουστικές, που αποτυπώνουν την ανθρώπινη τραγωδία. Ευτυχώς όχι μόνο τέτοιες, αλλά και εικόνες ελπίδας έχοντας στο επίκεντρο τι καλύτερο για αυτό το σκοπό παρά παιδιά. Κι έτσι αισιόδοξα, καταλήγει στο ότι τα όποια έσοδα προκύπτουν από αυτές τις δράσεις του διοχετεύονται για στήριξη φιλανθρωπικών οργανώσεων ενεργών επί τόπου.
Δέκα λεπτά είναι αρκετά για να συγκινήσουν και να με πείσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι, ναι, υπάρχουν ακόμη ανάμεσά μας τέτοιοι άνθρωποι ικανοί να εμπνεύσουν με τις πράξεις τους να γίνει αυτός ο σκληρός κόσμος κατά τι καλύτερος. Ο λόγος για το Johannes Müller (http://jmpx.org/TracesOfHope.html) και μ΄ αυτή τη σύντομη ανάρτηση αξίζει να μείνει καταγεγραμμένη εδώ αυτή η εμπειρία.
"There is not a lot we can do about their past. But a lot we can do about their future." ©Traces of Hope
