Κάθε τέλος και μια καινούργια αρχή!

Την περασμένη Πέμπτη έκλεισε ένας μεγάλος και προσωπικά ουσιαστικός κύκλος της ζωής μου στο εξωτερικό, έπειτα από περισσότερα από οκτώ χρόνια! Κατόπιν συνειδητής απόφασης θεώρησα ότι είχε έρθει ο καιρός να παραδώσω τη δική μου σκυτάλη της Λέσχης Ελλήνων Επιστημόνων Μονάχου σε άλλους αξιόλογους εκπροσώπους της εδώ ελληνικής παροικίας.

Πίσω το 2015, λίγα χρόνια αφότου είχα εγκατασταθεί και τακτοποιηθεί επαγγελματικά στη βαυαρική πρωτεύουσα, ένιωσα την ανάγκη για συλλογική δράση με επωφελή σκοπό, και εν γένει συσχέτιση με ανθρώπους με παρόμοιες ανησυχίες. Και τότε ήταν που γνώρισα την ύπαρξη ενός τέτοιου συλλόγου σκεπτόμενων ανθρώπων, ιδρυμένου κατά την έναρξη της Μεταπολίτευσης κιόλας.

Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι αυτός θα μπορούσε να αποτελέσει το φορέα για τη συσπείρωση Ελλήνων επιστημόνων στην περιοχή του Μονάχου, η οποία μέσα στην ατυχία της ελληνικής κρίσης είχε την τύχη να εμπλουτιστεί με νέο δυναμικό. Μια συσπείρωση με όλα τα οφέλη που μπορεί να συνεπάγεται αυτή και που όπως πάντα έλεγα: «Ελάτε να τα ανακαλύψουμε παρέα!» Μια παρέα που συμπεριελάμβανε επίσης τους «παλαιότερους» και πρεσβύτερους της παροικίας και που η συναναστροφή μαζί τους, αν και συχνά πρόκληση, σίγουρα ευεργετική θα αποδεικνυόταν.

Κάπως έτσι και μέσα από τη διοργάνωση πολυάριθμων εκδηλώσεων και δράσεων, από τη θέση του γραμματέα και τελευταία του αντιπροέδρου, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με πάρα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους και φορείς, μεταξύ των οποίων κάποιους ευρύτερα αναγνωρισμένους, να ενσωματωθώ καλύτερα στην εδώ κοινωνία και να βοηθήσω άλλους να ενσωματωθούν κι αυτοί, να συνάψω πραγματικές φιλίες, και το κυριότερο ελπίζω, να συμβάλω όσο το δυνατόν στην επίτευξη συλλογικών στόχων. 

 

Μερικά μόνο στιγμιότυπα όλης αυτής της πορείας!

Προφανώς, δεν ήταν πάντα όλα ρόδινα κι οι προστριβές, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο δημιουργικές, είναι αναπόφευκτες σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά ακόμη κι αυτό είναι ένα πολύτιμο μάθημα. Αρκεί να παραμερίζονται και να περιορίζονται τα ιδιοτελή στο όνομα του συλλογικού οφέλους. Ή δε θα αποκρύψω τον κόπο και τον προσωπικό χρόνο που αφιέρωσα για τα του συλλόγου και που προς απογοήτευσή μου δεν αναγνωρίστηκε πάντα ή η ανταπόκριση δεν ήταν τόσο ενθαρρυντική. 

Γενικά όμως κοιτώντας πίσω και κλείνοντας αυτόν το σύντομο απολογισμό, η ζυγαριά κλίνει σίγουρα υπέρ αυτού του εγχειρήματος και χαίρομαι που το κυνήγησα με μεράκι. Εξάλλου, το αρχικό στοίχημα μάλλον επετεύχθη κρίνοντας από το γεγονός ότι τόσα πολλά νέα μέλη εμπνεύστηκαν και πείσθηκαν στο μεταξύ να συμμετάσχουν ενεργά στο σύλλογο. Εύχομαι στο υπό σύσταση νέο ΔΣ καλή και δημιουργική θητεία! Κι ό,τι χρειαστεί και μπορώ να βοηθήσω, χαρά μου!