Ο Ερντογάν δε θέλει τουίτ

«Η βάναυση φραγή του Twitter στην Τουρκία δείχνει ένα από τα παράδοξα της ψηφιακής παγκοσμιοποίησης: από τη μια, η πρωτόγνωρη δυνατότητα ανοιχτής παγκόσμιας επικοινωνίας· από την άλλη, ο διαρκής λυσσαλέος αγώνας κυβερνήσεων και κρατικών υπηρεσιών να ελέγξουν τη ροή των πληροφοριών στα δίκτυα ή να χειραγωγήσουν το περιεχόμενό τους. Οι κινεζικοί διαδικτυακοί περιορισμοί και οι αμερικανικές αποκαλύψεις του Σνόουντεν πρέπει να αναγνωσθούν συμπληρωματικά με τη βαναυσότητα του Ερντογάν».

Ένα ακόμη αξιοσημείωτο σχόλιο για τη σύγχρονη εποχή της Πληροφορίας, όπως εύστοχα γράφτηκε από το Νίκο Ξυδάκη (βλ. εδώ), με αφορμή την πρόσφατη, ανεκδιήγητη απόφαση του Τούρκου πρωθυπουργού για απαγόρευση του Twitter στη χώρα. Δέκα σειρές χωρούν πολύ προβληματισμό για τη διακίνηση των πληροφοριών στις μέρες μας, το κατά πόσο ελεύθερη τελικά αυτή είναι και το πώς οι απανταχού κυβερνώντες επιδιώκουν να επέμβουν, με τον έναν ή άλλον τρόπο σε αυτήν, προς ίδιον πάντα όφελος.

 Σκίτσο του Ηλία Μακρή από την «Καθημερινή»