Πολιτικοί χρεοκοπίας

Διαβάσαμε αυτές τις μέρες για τα πρωτεία της Ελλάδας ως της πιο διεφθαρμένης χώρας της Ευρώπης, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Transparency International. Πιο καθησυχαστική είναι βέβαια η θέση της αν πρόκειται να συγκριθεί με τριτοκοσμικές χώρες που παίζουν στην παγκόσμια λίστα. 

Προφανώς τούτη η διαφθορά, συνοδευόμενη από την αναξιοκρατία και το πελατειακό κράτος, εξηγεί εν πολλοίς τη σημερινή χρεοκοπία της χώρας, σε πολύ μεγαλύτερο μάλιστα βαθμό απ΄ ό,τι αρχικά θέλαμε να παραδεχτούμε. Και φυσικά υπεύθυνοι γι΄ αυτά τα φαινόμενα είμαστε όλοι, πολίτες και πολιτικοί, ή όπως πιο παραστατικά λέγεται, το ταγκό χρειάζεται πάντα δύο. 

Αν για κάτι πάντως πρώτα απ΄ όλα φταίμε εμείς οι πολίτες είναι για την εκλογή κυβερνώντων τουλάχιστον μέτριου, σε κάθε περίπτωση χαμηλότερου των απαιτήσεων, πολιτικού αναστήματος. Αποθεώσαμε ανθρώπους χάρη στην έξοχη επικοινωνιακή τους ικανότητα και την καταγωγή τους από μεγάλες "πολιτικές" οικογένειες. Με τον πλέον κωμικοτραγικό τρόπο την πάστα αυτών των πολιτικών έρχεται να επιβεβαιώσει τούτες τις μέρες ο πρώην Υπουργός Μεταφορών και Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης, ο οποίος συλληφθείς για παραβίαση STOP με το ανασφάλιστο, υπό πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας, υπερπολυτελές κατά τ΄ άλλα όχημά του, δε ντράπηκε να δικαιολογηθεί φτηνά. 

Λέγεται πως κάθε κοινωνία έχει τους κυβερνώντες που της αξίζουν. Κατά τούτο, κρίμα που δε μας αξίζουν πολιτικοί όπως ο πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα, ο οποίος αρνείται των προνομίων και των πολυτελειών που του αντιστοιχούν ως προέδρου, μην προκαλώντας σε μια πολύ φτωχότερη της Ελλάδας χώρα. Αν πρόκειται ποτέ όμως να αλλάξει η κατάσταση στη χώρα, χρειάζεται τουλάχιστον μια νέα πολιτική τάξη αντάξια των απαιτήσεων, των οποίων ο πήχης έχει μάλιστα ανέβει ιδιαιτέρως τελευταία. Οι εν ενεργεία πολιτικοί γόνοι "τζακιών" στην Ελλάδα αντιλαμβάνονται δυστυχώς την πολιτική περισσότερο ως μάρκετινγκ!