«Πάρκο Φιλίππων», ένα πάρκο που κρατά εκεί τα παιδιά

«Οι ψυχές της ομάδας, αυτόβουλοι νέοι επιστήμονες, με εξειδίκευση σε πολλά αντικείμενα εργασίας. Θα θέλαμε να αναλογιστείτε πόσο σπουδαίο επίτευγμα είναι η συσπείρωση τόσων νέων ανθρώπων με στόχο ένα κοινό όραμα: την πολυεπίπεδη ανάπτυξη αυτού του τόπου. Σ' αυτούς τους καιρούς εμείς επιλέξαμε το δρόμο του αγώνα, της πάλης για τη βελτίωση και ανάπτυξη του τόπου που μας μεγάλωσε και κατά συνέπεια της ζωής μας. Μείναμε εδώ, αντιστεκόμενοι στις μεταναστευτικές "σειρήνες" των καιρών και καταθέτουμε όλα τα βέλη της φαρέτρας μας, θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τις επόμενες γενιές. Είμαστε οι άνθρωποι που εσείς μεγαλώσατε και επενδύσατε επάνω μας σπουδάζοντάς μας, καλλιεργημένοι, καταρτισμένοι σε επιμέρους αντικείμενα και θέλουμε να σας πείσουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα, ότι ο ίδιος ο τόπος μας την προσφέρει, ότι όλοι μαζί θα μπορέσουμε να φέρουμε στην επιφάνεια τους κρυμμένους θησαυρούς του!»

Διάβασα αυτές τις μέρες την παραπάνω ανάρτηση στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης από μια ομάδα νέων, πανεπιστημιακά καταρτισμένων ανθρώπων της περιοχής απ΄ όπου κατάγομαι, των Φιλίππων Καβάλας, οι οποίοι συσπειρώθηκαν με όραμα την ανάδειξη και ανάπτυξη του τόπου, έτσι που να βγουν κι αυτοί οι ίδιοι τελικά κερδισμένοι (βλ. Επιστημονική Ομάδα "Οψόμεθα εις Φιλίππους"). Και διαβάζοντάς το θα περίμενε κανονικά κανείς να νιώσω αν όχι θιγμένος, ίσως ζήλεια αφού εγώ ανήκω σε όλους αυτούς που απογοητευμένοι παρασύρθηκαν από τις μεταναστευτικές «σειρήνες» των τελευταίων χρόνων (τουλάχιστον 350.000 την τελευταία εφταετία!), αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες αξιοπρεπούς ζωής ή επαγγελματικές/ακαδημαϊκές προκλήσεις ή γενικώς νέους ορίζοντες.

Όχι όμως! Το κάθε άλλο! Με όλη την ειλικρίνεια από την πρώτη κιόλας στιγμή που έπεσαν στην αντίληψή μου οι κινήσεις αυτών των παιδιών, τα θαύμασα για την όρεξή τους για δημιουργία, σε πείσμα μάλιστα των καιρών. Δεν βλέπεις, άλλωστε, σήμερα πολλούς ανθρώπους πίσω στην πατρίδα που τολμούν να ονειρεύονται και επιδιώκουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
 

Ο τόπος, βέβαια, όχι ότι μεγάλωσα εκεί και τον αγαπώ, αλλά έχει όντως όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχτεί σε προορισμό διεθνούς ενδιαφέροντος με αξιώσεις: γεωφυσική ιδιαιτερότητα του τυρφώνα των τεναγών, ιστορικότητα χάριν γεγονότων καθοριστικών για τη μετέπειτα ιστορία της Ευρώπης, όπως η μάχη των Φιλίππων ή το πέρασμα του Αποστόλου Παύλου από κει πυροδοτώντας τη διάδοση του Χριστιανισμού σε όλη την ήπειρο, αξιοθέατα που μαρτυρούν αυτή την ιστορικότητα, ποικιλία σε ξεχωριστά τοπικά προϊόντα, τουριστικές δραστηριότητες και τόσα άλλα... Δεν κατατάχθηκε τυχαία, βλέπεις, πρόσφατα η περιοχή στον κατάλογο των μνημείων παγκοσμίου κληρονομιάς της UNESCO (βλ. εδώ), κατάταξη που από μόνη της φυσικά δεν επιφέρει κανένα πλεονέκτημα, να μην πω για ευθύνες, αν δεν την εκμεταλλευτείς κατάλληλα.

Και η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς μέχρι τώρα, μιλώντας για δεκαετίες ολόκληρες, ελάχιστες δυνατότητες έχουν αξιοποιηθεί. Αμφιβάλλω αν μπορεί κανείς ακόμη και σήμερα να βρει επαρκείς πληροφορίες επί τόπου αν δεν έρθει με το δικό του ξεναγό, ο οποίος φυσικά δε χρειάζεται να έχει καμία σχέση με την περιοχή - στην καλύτερη περίπτωση είναι Έλληνας! Μια επωφελής αξιοποίηση σαφώς και δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά αυτός είναι ο δύσκολος ρόλος του επιστήμονα που ορθολογικά αξιολογώντας, αναλύοντας, κρίνοντας, υπολογίζοντας θα πρέπει να πείσει τους υπολοίπους για την ωφέλεια του προτεινόμενου εγχειρήματος, όσο περίεργο κι αν φαντάζει αρχικά στα μάτια του απλού κόσμου. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι τέτοια μεγαλεπήβολα πλάνα, όπως το να αναβαθμίσεις μια ολόκληρη περιοχή με νέα ποιοτικά κριτήρια, χρειάζονται μια πιο ευρύτερη συσπείρωση της τοπικής κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση, κρίσιμη είναι η συμβολή της τοπικής και ευρύτερης άρχουσας τάξης, η οποία ελπίζω τουλάχιστον αν δε διατίθεται να συμβάλει ουσιαστικά στην προσπάθεια, να μη λειτουργήσει για τους δικούς της λόγους θέτοντας εμπόδια γραφειοκρατικά κτλ., όπως συχνά δυστυχώς συμβαίνει.

Ανεξαρτήτως όμως τελικής έκβασης, τέτοιες πρωτοβουλίες αξίζουν συγχαρητηρίων. Αν μη τι άλλο, μπορούν να εμψυχώσουν και να εμπνεύσουν άλλους, πράγμα που τόσο ανάγκη έχει σήμερα η ρημαγμένη ελληνική κοινωνία μήπως και καταφέρει να ανακάμψει ποτέ. Ξέρεις, εδώ στο εξωτερικό αποτελεί κρυφά ή φανερά, περισσότερο ή λιγότερο, μόνιμο θέμα συζήτησης το ενδεχόμενο επαναπατρισμού από όλους εμάς τους νεομετανάστες. Με λίγες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι είναι με το μυαλό εκτός, την καρδιά όμως πίσω στην πατρίδα. Σε τι περιβάλλον όμως να επιστρέψεις; Μπορεί ούτε στο εξωτερικό να μην είναι όλα τέλεια, αλλά αν πρόκειται να μιλήσω για το Μόναχο της Γερμανίας, θα ξεχώριζα την υπαρκτή δυνατότητα για τη λεγόμενη ισορροπία μεταξύ προσωπικής και εργασιακής ζωής, "work-life-balance", για έναν πτυχιούχο που ασκεί το αντικείμενο των σπουδών του με ενδιαφέροντα μάλιστα τρόπο.

Το σχετικό ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί όσους θεωρούν ότι η Ελλάδα χρειάζεται πράγματι πίσω κάποιους από τους πολλούς νέους επιστήμονες που την εγκατέλειψαν τελευταία, θα ήταν: πώς θέλουμε άραγε τους εαυτούς μας στο μέλλον; Πώς εννοούμε αυτή τη ριμάδα την ανάπτυξη; Μας φανταζόμαστε παραγωγούς με αντικείμενο εργασίας που προσφέρει χαρά και νόημα ζωής, σε πλαίσιο εργασίας δημιουργικό, καινοτομίας, επιδίωξης της ποιότητας; Ή μας είναι προτιμότερο να προσφέρουμε φτηνές, διόλου δημιουργικές, απρόσωπες υπηρεσίες σε μεγαλοεπιχειρηματίες, κάνοντας τις καμαριέρες σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα ή τους πτυχιούχους μεν συμβούλους πολυεθνικών αλλά των άθλιων ωραρίων εργασίας;

Και μόνο απ΄ την άποψη λοιπόν ότι, ναι, μπορεί να υπάρξει και πιο ελπιδοφόρα προοπτική ανάπτυξης, όχι όπως την εννοούν για κακή μας τύχη αυτοί που χαράζουν την πολιτική, μπράβο σας, ρε παιδιά! Να είστε σίγουροι ότι θα σας παρακολουθούνε και συντοπίτες σας εξ αποστάσεως, έτοιμοι να συνεισφέρουν κι αυτοί στο εγχείρημά σας με την πρώτη ευκαιρία αν είναι δυνατόν.

 Το αρχαίο θέατρο Φιλίππων, το κατεξοχήν μνημείο που μαρτυρεί τις δόξες της πόλης, συντηρημένο σε πολύ καλή κατάσταση σήμερα προσφέρεται για παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις κυρίως στο πλαίσιο του ετήσιου «Φεστιβάλ Φιλίππων» (Πηγή: Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Καβάλας - «Δημωφέλεια»)

 Αφίσα του φετινού «Φεστιβάλ Φιλίππων»