«Μας λείπει η γνώση. Δεν έχουμε ιστορική παιδεία. Από μόνη μας δε διαβάζουμε. Είναι τραγικά λυπηρό. Τα ποντιακά σωματεία συνεχίζουν να αφιερώνουν όλο το χρόνο τους μόνο στο χορό και το τραγούδι. Δε φτάνει η 19η Μαΐου, με την ισχνή παρουσία μας στις εκδηλώσεις μνήμης, για να λέμε ότι κάνουμε το χρέος μας».
Ενώ κάπως έτσι ένα μόλις μήνα πριν η τοποθέτηση του ιστορικού κ. Κ. Φωτιάδη στο 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακής νεολαίας προκαλούσε προβληματισμό, έρχεται αυτές τις μέρες ο υπουργός Παιδείας κ. Ν. Φίλης να κάνει ιστορικές διευκρινίσεις. Λες και όλα τα καυτά θέματα που αφορούν τον ταλαιπωρημένο τομέα του υπουργείου του έχουν διευθετηθεί, έτσι που έχοντας λάβει υπόψη την κρισιμότητα της παιδείας για το ενδεχόμενο μιας ανάκαμψης, μπορούμε πλέον να αισιοδοξούμε!
Δεν θα πέσω στην παγίδα της διχόνοιας στην οποία αρέσκονται οι κυβερνώντες για το λαό, αποπροσανατολίζοντάς τον από τα κρίσιμα επίκαιρα. Ούτε μου αρέσουν οι επικίνδυνοι εθνικιστικοί δογματισμοί, απ΄ όποια πλευρά κι αν προέρχονται (π.χ. τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί εκλεγμένων αρχόντων). Σε αυτούς και μόνο αυτούς οφείλονται άλλωστε όλες οι αιματηρές σελίδες της ιστορίας, απ΄ όποια σκοπιά κι αν την δει κανείς. Πιανόμενος, ωστόσο, απ΄ αυτό ακριβώς το σημείο του εθνικισμού, πείθομαι από το επιχείρημα του Προέδρου του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών και Δικτύου Αναγνώρισης Γενοκτονιών, κ. Δρ. Αντ. Παυλίδη ότι το ζήτημα δεν είναι δύο ή περισσότερων χωρών, αλλά αφορά όλη την ανθρωπότητα, στην οποία οφείλουν να λογοδοτούν εκείνοι που διαπράττουν τέτοιου τύπου εγκλήματα. Και συνεχίζει: «Είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι, ότι όσο περισσότερο αναγνωρίζεται απ’ τη διεθνή κοινότητα το έγκλημα, τόσο περισσότερο θα διογκώνεται για τον θύτη το κόστος και η πίεση να γίνεται πιο δημοκρατικός, πιο ειρηνικός. Για να ζητήσει συγνώμη απ’ την ανθρωπότητα για το έγκλημά του, πράγμα που συνιστά εγγύηση ότι το μέλλον της δεν θα έχει άλλες Γενοκτονίες».
Θανάσιμο έγκλημα εναντίον περίπου 350 χιλιάδων ψυχών και με αποτέλεσμα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, έγινε και γι΄ αυτό κραυγάζει πλήθος ιστορικών πηγών. Τι σύμπτωση λίγο καιρό πριν να έχουν πέσει στα χέρια μου οι ανατριχιαστικές μαρτυρίες για όσα συνέβησαν τότε στη «Γη του Πόντου» επιμελημένες από τον Δ. Ψαθά, έργο αναφοράς για το ποντιακό έπος. Και με αφορμή την τελευταία κουβέντα του Παυλίδη πιο πάνω, μόνο ως τέτοια εγγύηση δεν μπορώ να λάβω το δράμα που εκτυλίσσεται στις μέρες μας με τραγικούς πρωταγωνιστές αυτή τη φορά όλους αυτούς τους ανθρώπους που θαλασσοπνίγονται στην απεγνωσμένη προσπάθεια για σωτηρία και μια καλύτερη ζωή μακριά από εμπόλεμες ζώνες. Οι θύτες πάλι ακροεθνικιστές, ακούγοντας τώρα στο όνομα Ισλαμικό Κράτος, και τα ερωτήματα πολλά για τη στάση της διεθνούς κοινότητας απέναντι στο εν εξελίξει έγκλημα.
Ξαναεπιστρέφοντας στις εκρηκτικές δηλώσεις του υπουργού, δεν ξέρω αν θα ΄πρεπε εν τέλει να προκαλέσει τόση έκπληξη η στάση του, αν σκεφτεί κανείς την απαιδευσία και τα κόμπλεξ των πολιτικών της μεταπολίτευσης, κατά τα οποία κάθε έκφραση πατριωτισμού-ελληνοκεντρισμού μεθοδικά αποσιωπήθηκε, απορρίφθηκε, εξοβελίστηκε από το δημόσιο διάλογο, θεωρώντας όποια σχετική αναφορά (ελληνική νοοτροπία, ιστορία, ιεράρχηση αναγκών κ.τ.ό.) ως παλιομοδίτικη και συντηρητική. Καταλήγοντας κάπως έτσι σήμερα σε γελοίους ψεκασμένους και νεοναζιστές τύπους στο κοινοβούλιο και την κοινωνία να διεκδικούν την εκπροσώπηση αυτού του πατριωτισμού!
Από τη μουσική υπόκρουση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα για την «Πολίτικη Κουζίνα»
No comments:
Post a Comment
Εδώ μπορείς να αφήσεις το σχόλιό σου!