Καλά Χριστούγεννα

«Tα Xριστούγεννα σημαίνουν έναν "τρόπο": Aδύνατο να γνωρίσει κανείς τα σημαινόμενα της λέξης μόνο με διδαχές, κηρύγματα, επίσημα διαγγέλματα, συναισθηματικές ωραιολογίες. Δυσκολότατη η πρόσβαση στον "τρόπο", δηλαδή στο γεγονός, σήμερα που λέμε "εκκλησία" και καταλαβαίνουμε ένα "τι" ιδεολογίας. [...] Mιλάμε πάντως ακόμα για "ενανθρώπηση" του Θεού. Όχι για φαινομενική, φαντασιώδη ή αποκρυφιστική μαγγανεία, αλλά για πέρασμα από έναν "τρόπο" ύπαρξης σε άλλον. [...] Tα Xριστούγεννα τα θέσπισε ως Γιορτή η χαρά όσων εμπιστεύθηκαν την ιστορική εμπειρία και μαρτυρία για τη "γνώση" του Θεού κάποιων ποιμένων – καταγραμμένη μετά και διακηρυγμένη από απλοϊκούς ψαράδες: Ότι σε εντελώς συγκεκριμένες χρονολογικές συντεταγμένες, σε σταύλο της πολίχνης Bηθλεέμ, γεννήθηκε βρέφος με καταργημένες τις αναγκαιότητες που διέπουν τα αιτιατά όντα, τα κτίσματα. Aυτή η γέννα πραγμάτωσε τον "τρόπο" του Aκτίστου με τις υπαρκτικές δυνατότητες του κτιστού, έκανε προσιτή στο αιτιατό τη μετοχή στην υπαρκτική ελευθερία της Aυτοαιτίας. [...] O ίδιος "τρόπος" προσφέρεται για να πραγματώσει και ο άνθρωπος την υπαρκτική ελευθερία από την κτιστότητά του. Όχι με ατομικές προσπάθειες, ατομικές αξιομισθίες. Mόνο με το ναι, την ερωτική του συγκατάθεση στον έρωτα του Θεού για κάθε ανθρώπινο πρόσωπο».

Χρήστος Γιανναράς, Χριστούγεννα: το «πώς» και το «τι» 

Πολιτικοί χρεοκοπίας

Διαβάσαμε αυτές τις μέρες για τα πρωτεία της Ελλάδας ως της πιο διεφθαρμένης χώρας της Ευρώπης, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Transparency International. Πιο καθησυχαστική είναι βέβαια η θέση της αν πρόκειται να συγκριθεί με τριτοκοσμικές χώρες που παίζουν στην παγκόσμια λίστα. 

Προφανώς τούτη η διαφθορά, συνοδευόμενη από την αναξιοκρατία και το πελατειακό κράτος, εξηγεί εν πολλοίς τη σημερινή χρεοκοπία της χώρας, σε πολύ μεγαλύτερο μάλιστα βαθμό απ΄ ό,τι αρχικά θέλαμε να παραδεχτούμε. Και φυσικά υπεύθυνοι γι΄ αυτά τα φαινόμενα είμαστε όλοι, πολίτες και πολιτικοί, ή όπως πιο παραστατικά λέγεται, το ταγκό χρειάζεται πάντα δύο. 

Αν για κάτι πάντως πρώτα απ΄ όλα φταίμε εμείς οι πολίτες είναι για την εκλογή κυβερνώντων τουλάχιστον μέτριου, σε κάθε περίπτωση χαμηλότερου των απαιτήσεων, πολιτικού αναστήματος. Αποθεώσαμε ανθρώπους χάρη στην έξοχη επικοινωνιακή τους ικανότητα και την καταγωγή τους από μεγάλες "πολιτικές" οικογένειες. Με τον πλέον κωμικοτραγικό τρόπο την πάστα αυτών των πολιτικών έρχεται να επιβεβαιώσει τούτες τις μέρες ο πρώην Υπουργός Μεταφορών και Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης, ο οποίος συλληφθείς για παραβίαση STOP με το ανασφάλιστο, υπό πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας, υπερπολυτελές κατά τ΄ άλλα όχημά του, δε ντράπηκε να δικαιολογηθεί φτηνά. 

Λέγεται πως κάθε κοινωνία έχει τους κυβερνώντες που της αξίζουν. Κατά τούτο, κρίμα που δε μας αξίζουν πολιτικοί όπως ο πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα, ο οποίος αρνείται των προνομίων και των πολυτελειών που του αντιστοιχούν ως προέδρου, μην προκαλώντας σε μια πολύ φτωχότερη της Ελλάδας χώρα. Αν πρόκειται ποτέ όμως να αλλάξει η κατάσταση στη χώρα, χρειάζεται τουλάχιστον μια νέα πολιτική τάξη αντάξια των απαιτήσεων, των οποίων ο πήχης έχει μάλιστα ανέβει ιδιαιτέρως τελευταία. Οι εν ενεργεία πολιτικοί γόνοι "τζακιών" στην Ελλάδα αντιλαμβάνονται δυστυχώς την πολιτική περισσότερο ως μάρκετινγκ!