Η λεγόμενη ελληνική «νεομετανάστευση» έχει σίγουρα πολλές όψεις. Την εντύπωσή μας αυτή ήρθαν να συμπληρώσουν με πιο λεπτομερή στατιστικά στοιχεία και επισημάνσεις οι εισηγητές κκ. Βασίλης Τσιάνος και Ανδρέας Γκολφινόπουλος στην εκδήλωση της Λέσχης Ελλήνων Επιστημόνων της περασμένης Παρασκευής. Κι αν τα νούμερα φάνταζαν ψυχρά από ένα σημείο και μετά, ζωντάνεψαν στα πρόσωπα πραγματικών πρωταγωνιστών του φαινομένου που τυχαίνει να ανήκουν ταυτόχρονα στους πρωταγωνιστές του θεατρικού ντοκιμαντέρ „Hellas München“, της Κατερίνας Σόφτση και του Άγγελου Γεωργιάδη δηλαδή.
Και τώρα που έσβησαν τα φώτα και τελείωσαν οι κουβέντες, τι; Νέοι άνθρωποι θα συνεχίσουν, βεβαίως, να παίρνουν το δρόμο του εξωτερικού σε αναζήτηση καλύτερων προοπτικών, γεγονός απολύτως θεμιτό που συνέβαινε παντού και πάντα και ευτυχώς η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών εντός Ε.Ε. διευκολύνει. Αν θέλουμε όμως να είμαστε συνεπείς, δε θα πρέπει να αποσιωπούμε και το έλλειμμα ταλαντούχων ανθρώπων ως αποτέλεσμα της έντονης μεταναστευτικής ροής από τη χώρα προέλευσης, εν προκειμένω της Ελλάδας σε αντιδιαστολή με τη Γερμανία.
Δεχόμενος πάντως το επιχείρημα του δυνητικού οφέλους μέσα από τις πολύτιμες εμπειρίες των απόδημων που είτε κάποτε ενδεχομένως επαναπατριστούν ή, ακόμη πιο σημαντικό, διατηρήσουν άμεσα ουσιαστικές επαφές με την πατρίδα, αισιοδοξώ και προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση αξίζει να επισημανθούν προτάσεις όπως αυτή ενός εκ των εισηγητών, του υποψήφιου διδάκτορα κ. Γκολφινόπουλου, για τις «Γέφυρες Γνώσεις και Συνεργασίας». Κάθε ενδιαφερόμενος «νεομετανάστης» μπορεί να μάθει περισσότερα εδώ.