«Παράδοξη Πατρίδα»

Την περασμένη Κυριακή η ελληνική παροικία Μονάχου είχε τη δυνατότητα να παρευρεθεί σε μια εκδήλωση της Λέσχης Ελλήνων Επιστημόνων σε συνεργασία με το Σύλλογο Ποντίων Μονάχου με επίκεντρο έναν άνθρωπο, η ζωή του οποίου έγινε ταινία και βραβεύτηκε μάλιστα το 2015 στο 17^ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με το πρώτο βραβείο του κοινού. Ο λόγος για τον Ευστάθιο Χαϊτίδη, πρώην πρόεδρο των εν λόγω συλλόγων.

Τι κάνει, όμως, αλήθεια τη ζωή ενός ανθρώπου ταινία; Αν και ίσως στα περισσότερα μέλη της παροικίας αλλά και σε μεγάλο μέρος των Γερμανών η ιστορία του είναι γνωστή, εγώ ως νέος εδώ, ομολογώ πως δεν γνώριζα τίποτα. Έτσι όταν πρωτοπροτάθηκε αυτή η προβολή, αναρωτήθηκα τι τάχα το ιδιαίτερο θα είχε να διηγηθεί η ζωή του πρωταγωνιστή και αναζητώντας σχετικές πληροφορίες έμαθα τα εξής:

Γεννημένος στους Πύργους Εορδαίας του νομού Κοζάνης τον Δεκέμβριο του 1935 από οικογένεια προσφύγων του Πόντου, είδε σε ηλικία μόλις 8 ετών όλη την οικογένειά του εκτός του πατέρα του να χάνετε από τις θηριωδίες των Γερμανών στο χωριό του το ΄44. Λίγα χρόνια αργότερα μένει ορφανός και από πατέρα, όταν την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, ο πατέρας του καταδικάζεται σε θάνατο. Λίγο πριν εκτελεστεί, η εντολή που δίνει σε γράμμα στον γιο του είναι να σπουδάσει.

Αυτά ως εδώ σίγουρα αρκούν για να γίνει αντιληπτό το τραγικό της ιστορίας του κ. Χαϊτίδη. Αυτό, ωστόσο, που κάνει την ιστορία του ακόμη περισσότερο αξιοπρόσεκτη είναι ότι ο κ. Χαϊτίδης χρόνια αργότερα στην προσπάθειά του πάντα να εκπληρώσει την εντολή του πατέρα του θα καταλήξει στη Γερμανία, αναζητώντας ευκαιρίες που στην πατρίδα του δυσκολεύεται να βρει. Εκεί ξεπερνώντας τις ουκ ολίγες δυσκολίες, καταφέρνει να γίνει οδοντίατρος και να σταδιοδρομήσει επιτυχώς. Αποκτάει την οικογένειά του, φέρνοντας στον κόσμο, όπως ο πατέρας του, πέντε παιδιά. Κατά την περίοδο της χούντας η Ελλάδα του γυρνάει πάλι την πλάτη, καθώς λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης τού αφαιρείται το ελληνικό διαβατήριο και λαμβάνει πολιτικό άσυλο από το γερμανικό κράτος.

Φαντάζομαι πως γίνεται τώρα σαφές τι κέντρισε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη Νίκου Ασλανίδη, ώστε να κινηματογραφήσει τη ζωή του κ. Χαϊτίδη στο έργο «Παράδοξη Πατρίδα». Ο πρώην δημοσιογράφος της ΕΡΤ3, ο πατέρας του οποίου επίσης κατάγεται από τους Πύργους, έχει καταγράψει πολλές ιστορίες για τα μαρτυρικά χωριά στην εκπομπή του «Αληθινά Σενάρια». Ο ίδιος σε δηλώσεις του στο Deutsche Welle αναφέρει πως ήθελε να δείξει την παραδοξότητα της ιστορίας του κ. Χαϊτίδη. «Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα η περίπτωσή του θα είχε την προστασία του κράτους πρόνοιας. Η "μαμά" Ελλάς [ωστόσο] τον κυνηγάει συνεχώς και η "κακιά" Γερμανία τον υποδέχεται». Αυτό που συγκλόνισε το δημιουργό είναι η δύναμη που βρήκε ο Στάθης Χαϊτίδης να ξεπεράσει το σοκ που έζησε: «Τόλμησε να πάει στη χώρα που ξεκλήρισε την οικογένειά του και να μην περάσει στα παιδιά του το μίσος, αλλά να τα κάνει να γνωρίσουν την ιστορία του και να αγαπήσουν πραγματικά την πατρίδα τους, χωρίς φανατισμό. Από τη μια αγαπά την πατρίδα του, ακόμα κι αν τον αδίκησε. Από την άλλη, για τους Γερμανούς, δεν ξεχνά αλλά δεν μισεί».

 

Συμφωνώντας με το δημιουργό, στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή είδα αναμφίβολα ένα παράδειγμα προς μίμηση ανθρώπου που καταφέρνει με αξιοθαύμαστο τρόπο να φτιάξει τη ζωή του πάνω στα παιδικά συντρίμμια με υλικά την αισιοδοξία, το μεράκι για ζωή και το πείσμα στην ανθρωπιά. Για του λόγου το αληθές θα πρότεινα την παρακολούθηση της ταινίας, ευχόμενος να γίνει γνωστή σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό.

 Τρέιλερ του ντοκιμαντέρ «Παράδοξη Πατρίδα»