«Η VW δεν είναι μια εταιρεία. Είναι σύμβολο της γερμανικής ηθικής και οικονομίας. Προσφέρει "τίμια", ανθεκτικά και ασφαλή αυτοκίνητα την ώρα που μέσα από αυτό το ιδεατό σχήμα απογειώνει τη γερμανική οικονομία. Ένα στα οκτώ αυτοκίνητα που πωλούνται παγκόσμια ανήκει στον Όμιλο VW.
»Η αλήθεια είναι πως η VW από τη δεκαετία του 30 εκφράζει τη Γερμανία και τους προσανατολισμούς της. Μπορεί για του Γερμανούς το να θυμίζει κάποιος την ιστορία της VW και μερικών ακόμη εταιρειών όπως η Thyssen ή η Bayer στην περίοδο του ναζισμού να θεωρείται λαϊκισμός, αλλά η ιστορία είναι ιστορία και σίγουρα δεν είναι τυχαία.
»Η VW ανέλαβε να δημιουργήσει το φτηνό "αυτοκίνητο του Λαού" για το Χίτλερ και σκότωσε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους (ανάμεσά τους και βρέφη) τους οποίους έσυρε από τα στρατόπεδα στα δικά της κάτεργα. Μετά τον Πόλεμο η VW ως σύμβολο πάντα της γερμανικής ισχύος μετασχηματίστηκε στη γερμανική καπιταλιστική σταθερότητα που ήταν γεμάτη από υποσχέσεις.
»Όπως φαίνεται, η πραγματικότητα για τη VW είναι διαφορετική, όπως άλλωστε και για πολλές ακόμη αμαρτωλές εταιρείες. Τα μαύρα ταμεία της SIEMENS για παράδειγμα ή οι επιτροπές εκμαυλισμού και διαφθοράς για την Thyssen των υποβρυχίων, είναι οι πραγματικές δυνάμεις για τη γερμανική οικονομία και όχι τα πολιτικά κηρύγματα ηθικής και αυστηρού οικονομικού προτεσταντισμού».
Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης σε πολύ σκληρή γλώσσα έναντι της πλέον οικονομικά και πολιτικά ισχυρής στην Ευρώπη Γερμανίας, με αφορμή το πολύκροτο σκάνδαλο του ομίλου Volkswagen που σείει μεγάλο κομμάτι της αυτοκινητοβιομηχανίας της χώρας, ενδεχομένως και γενικότερα της οικονομίας της, θα φανεί. Και ίσως δύσκολα μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ιστορικά τεκμήρια και διαπιστώσεις που χρησιμοποιεί. Εκεί, ωστόσο, που φέρω αντίρρηση είναι στο γεγονός ότι μπαίνει στο μικροσκόπιο της καπιταλιστικής ασυδοσίας μια πολύ συγκεκριμένη μόνο κοινωνία. Και να δεχτώ ότι αυτή η κοινωνία είναι μεν μια από τις οικονομικά πιο προηγμένες, υπακούοντας η ίδια αρκετά καλά στους νόμους του σύγχρονου καπιταλισμού και χαράζοντας γραμμές πολιτικής προς εφαρμογή για το σύνολο της Ευρωπαϊκης Ένωσης. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο αχαλίνωτος καπιταλισμός έχει διεισδύσει πλέον σε κάθε γωνιά του πλανήτη, καθιστώντας τα πάντα προϊόντα προς κατανάλωση, όλα επιτρεπτά στο βωμό του κέρδους, με μέσα όχι πάντα θεμιτά, με μοναδικό όραμα και αποκλειστική επιδίωξη την υλική «ανάπτυξη» και «πρόοδο», την υποταγή όλων των βαθύτερων αναγκών του ανθρώπου στην καταναλωτική προτεραιότητα. Και το χειρότερο, δε διαφαίνονται στον ορίζοντα ουσιαστικές αντίρροπες δυνάμεις, ούτε καν οι επονομαζόμενες «αριστερές», απ΄ τις οποίες αν μη τι άλλο θα είχε κανείς τέτοιου είδους προσδοκίες, δε δείχνουν δείγματα μιας άλλης γραφής!
