«Η εν εξελίξει ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η κρισιμότερη ίσως όλης της
πρόσφατης περιόδου, θέτει, εκτός των άλλων, ένα ερώτημα: Ποιος ωφελείται
εντέλει από την ιδιωτικοποίηση των πάντων; Η συνήθης απάντηση είναι: ο
καταναλωτής. Αλλά δυστυχώς αυτό μένει να αποδειχθεί· η διεθνής εμπειρία
από ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών βιομηχανιών και υπηρεσιών δεν είναι
τόσο πλούσια ως προς την πτώση των τιμών, τη βελτίωση των υπηρεσιών ή τη
βελτίωση των επενδύσεων. [...] Η πώληση της τεμαχισμένης ΔΕΗ [...] αφαιρεί εργαλεία από το κράτος για την ανάταξη της
οικονομίας και την ανακούφιση των πολιτών. Καλή κυβέρνηση είναι αυτή που
εξυγιαίνει το κράτος για να λειτουργεί εύρυθμα και αποτελεσματικά, για
να συμβάλλει στην παραγωγή πλούτου, όχι η κυβέρνηση που ταπεινώνει το
κράτος και πουλάει την περιουσία του. Κάθε ιδιωτικοποίηση, κάθε πράξη
απορρύθμισης, θα κριθεί από την κατάσταση της ανεργίας και της φτώχειας
τα επόμενα χρόνια [...]».
Αποσπασματικά σχόλιο του Ν. Ξυδάκη με αφορμή την επίκαιρη συζήτηση στη βουλή για την πώληση της «μικρής» ΔΕΗ. Ο δημοσιογράφος θέτει πράγματι εύστοχα το όλο θέμα, κάτι που το πολιτικό προσωπικό, σε αντίθεση, αδυνατεί για ακόμη μια φορά να πράξει. Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης υπέρ του εγχειρήματος δεν έπεισε κανέναν. Και μπορεί η αντιπολίτευση, μείζων ή ελάσσων, να αντέδρασε μεν με τη σειρά της στην ψηφοφορία ενός τόσο μεγάλου θέματος προμελετημένα από πλευράς της κυβέρνησης από θερινό τμήμα της βουλής και να εξέφρασε δικαιολογημένα το αίτημα για δημοψήφισμα του θέματος, αλλά γενικώς φαίνεται ότι αντελήφθη την όλη διαδικασία ως μια πρόβα τζενεράλε για την επερχόμενη ανάδειξη του διαδόχου του κ. Παπούλια και, κατ΄ επέκταση, το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών!
Αν ειλικρινά μου μένει κάτι απ΄ αυτήν την πολύκροτη υπόθεση είναι ότι πολιτικοί, συνδικαλιστές και όλοι οι όμοιοι του σιναφιού τους έχουν καταφέρει να ταυτίσουν στις συνειδήσεις μας ό,τι έχει σχέση με το κράτος με διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό, αντιπαραγωγικό, ζημιογόνο και σειρά ακόμη αρνητικών επιθετικών προσδιορισμών, και ως εκ τούτου είμαστε σήμερα τυφλοί για να δούμε ότι αν κάποιος μπορεί να εγγυηθεί την αξιοπρέπεια των πολιτών, υπό την έννοια της παροχής βασικών αγαθών, αυτός είναι και δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος παρά το κράτος!
Ενδιαφέρουσα ακούστηκε και η ομολογουμένως διαφορετική οπτική ως προς την οποία προσεγγίζει το θέμα ο κ. Νίκος Μάστορας Γκουλέμας ότι «πέρα από τις αμοιβές των εργαζομένων, πέρα από τις "εξυπηρετήσεις" της ΔΕΗ Α.Ε. σε τοπικούς άρχοντες, η βιομηχανία της ενέργειας χρωστά πολλά στην περιοχή μας (σ.σ. ευρύτερη περιοχή Κοζάνης) και το χρέος αυτό δεν αντισταθμίζεται έτσι εύκολα. Οι εκτάσεις που θα μπορούσαν να φέρουν πρωτογενή παραγωγή, οι υδάτινοι πόροι που κατασπαταλούνται, τα εδάφη που δεν αποκαθίστανται όπως και όποτε πρέπει και δεν επαναποδίδονται στις τοπικές κοινωνίες όπως και όποτε πρέπει, είναι μόνο ενδεικτικά. Όλα αυτά, σε μια περιοχή εγκλωβισμένη σε ένα μονοδιάστατο παραγωγικό μοντέλο, βιώνοντας παράλληλα μια πρωτοφανή περιβαλλοντική υποβάθμιση. [...] Ήταν ευκαιρία, σε αυτή την συγκυρία, να προβάλουμε τόσα κι άλλα τόσα σαν διεκδικήσεις της περιοχής στο νέο ενεργειακό μοντέλο, ανεξαρτήτως αν η όποια ΔΕΗ προέκυπτε θα ήταν μικρή ή μεγάλη, δημόσια ή ιδιωτική».
Δυστυχώς, ούτε η περίπτωση του κ. Μάστορα Γκουλέμα αφορά πολιτικό!
Αποσπασματικά σχόλιο του Ν. Ξυδάκη με αφορμή την επίκαιρη συζήτηση στη βουλή για την πώληση της «μικρής» ΔΕΗ. Ο δημοσιογράφος θέτει πράγματι εύστοχα το όλο θέμα, κάτι που το πολιτικό προσωπικό, σε αντίθεση, αδυνατεί για ακόμη μια φορά να πράξει. Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης υπέρ του εγχειρήματος δεν έπεισε κανέναν. Και μπορεί η αντιπολίτευση, μείζων ή ελάσσων, να αντέδρασε μεν με τη σειρά της στην ψηφοφορία ενός τόσο μεγάλου θέματος προμελετημένα από πλευράς της κυβέρνησης από θερινό τμήμα της βουλής και να εξέφρασε δικαιολογημένα το αίτημα για δημοψήφισμα του θέματος, αλλά γενικώς φαίνεται ότι αντελήφθη την όλη διαδικασία ως μια πρόβα τζενεράλε για την επερχόμενη ανάδειξη του διαδόχου του κ. Παπούλια και, κατ΄ επέκταση, το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών!
Αν ειλικρινά μου μένει κάτι απ΄ αυτήν την πολύκροτη υπόθεση είναι ότι πολιτικοί, συνδικαλιστές και όλοι οι όμοιοι του σιναφιού τους έχουν καταφέρει να ταυτίσουν στις συνειδήσεις μας ό,τι έχει σχέση με το κράτος με διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό, αντιπαραγωγικό, ζημιογόνο και σειρά ακόμη αρνητικών επιθετικών προσδιορισμών, και ως εκ τούτου είμαστε σήμερα τυφλοί για να δούμε ότι αν κάποιος μπορεί να εγγυηθεί την αξιοπρέπεια των πολιτών, υπό την έννοια της παροχής βασικών αγαθών, αυτός είναι και δεν μπορεί να είναι κάποιος άλλος παρά το κράτος!
Ενδιαφέρουσα ακούστηκε και η ομολογουμένως διαφορετική οπτική ως προς την οποία προσεγγίζει το θέμα ο κ. Νίκος Μάστορας Γκουλέμας ότι «πέρα από τις αμοιβές των εργαζομένων, πέρα από τις "εξυπηρετήσεις" της ΔΕΗ Α.Ε. σε τοπικούς άρχοντες, η βιομηχανία της ενέργειας χρωστά πολλά στην περιοχή μας (σ.σ. ευρύτερη περιοχή Κοζάνης) και το χρέος αυτό δεν αντισταθμίζεται έτσι εύκολα. Οι εκτάσεις που θα μπορούσαν να φέρουν πρωτογενή παραγωγή, οι υδάτινοι πόροι που κατασπαταλούνται, τα εδάφη που δεν αποκαθίστανται όπως και όποτε πρέπει και δεν επαναποδίδονται στις τοπικές κοινωνίες όπως και όποτε πρέπει, είναι μόνο ενδεικτικά. Όλα αυτά, σε μια περιοχή εγκλωβισμένη σε ένα μονοδιάστατο παραγωγικό μοντέλο, βιώνοντας παράλληλα μια πρωτοφανή περιβαλλοντική υποβάθμιση. [...] Ήταν ευκαιρία, σε αυτή την συγκυρία, να προβάλουμε τόσα κι άλλα τόσα σαν διεκδικήσεις της περιοχής στο νέο ενεργειακό μοντέλο, ανεξαρτήτως αν η όποια ΔΕΗ προέκυπτε θα ήταν μικρή ή μεγάλη, δημόσια ή ιδιωτική».
Δυστυχώς, ούτε η περίπτωση του κ. Μάστορα Γκουλέμα αφορά πολιτικό!
Σκίτσο του Ηλία Μακρή
